ییلاقات «علم کندی»/ باغ سنگی سیرجان/ دریاچه کیو

به گزارش گروه فضای مجازی ، ییلاقات «علم کندی»، باغ سنگی سیرجان، دریاچه کیو و ... چند جاذبه گردشگری ایران است که فرصتی سفری جالب را برای شما فراهم می کند.

ییلاقات «علم کندی»

ییلاقات «علم کندی» منطقه‌ای است کوهستانی در شهرستان ماهنشان استان زنجان و در مرز استان‌های زنجان، آذربایجان غربی و کردستان قرار دارد؛ بخاطر ارتفاع زیاد که تقریبا به حدود سی هزار متر می‌رسد، بیش از نصف سال سرما در آن حکومت دارد و مملو از برف است.

در اینجا بهار با آب شدن برف‌ها در خرداد ماه آغاز می‌شود و در اوایل تابستان منطقه بسیار زیبایی را می‌سازد. این ییلاقات مرتع فوق العاده‌ای برای دام‌ها در فصل تابستان است بخاطر همین مراتعش، هر ساله با شروع فصل تابستان مورد استفاده اهالی چندین روستا و عشایر استان‌های آذربایجان‌شرقی و غربی و منطقه زنجانرود قرار می‌گیرد. آن‌ها برای چرای دام‌های‌شان به اینجا می‌آیند و چند ماه را تا شروع دوباره فصل سرما در اینجا می‌مانند. در واقع اهالی این روستاها، زندگی نیمه کوچ نشینی دارند و برخی از آنها ۲۰ روز در راهند تا به ییلاقات برسند.

ارزش بسیار بالای منطقه و وجود سایت های غنی دوره های سنگ (عصر حجر) و دوره برتر در این دره موجب شده که سازمان میراث فرهنگی در طرح جامع گردشگری استان لرستان توجه ویژه ای به این منطقه در شهرستان کوهدشت داشته باشد.

باغ سنگی سیرجان

پیرمرد کر و لالی که در روستایی دور افتاده از سیرجان یکی از منحصر به فرد ترین هنرهای معاصر را ایجاد کرد هیچ گاه فکر نمی کرد باغ سنگی اش به یکی از جاذبه های بین المللی تبدیل می شود.

یکی از جاذبه های گردشگری ایران و استان کرمان باغ سنگی در روستای میان دو آب، دهستان بلورد در شهرستان سیرجان است این باغ هر چند تاریخی نیست اما یکی از جذاب ترین هنرهایی است که به صورت بکر و البته از روی فکر یک پیرمرد روستایی در روزهای آخر عمرش بنا شده است.

باغ سنگی سیرجان از صدها درخت تشکیل شده است که تنه آنها کنده های خشکیده درختان است و میوه های درختان نیز هزاران قطعه سنگی است که بر روی این شاخه ها آویزان شده است

به این باغ اصطلاحا باغ سنگی می گویند که توسط درویش خان اسفندیارپور در اواخر عمرش ساخته شد درویش خان یکی از اهالی و کشاورزان روستای میان دو آب بود که پس از اجرای طرح اصلاح اراضی در زمان پهلوی باغ ها و اراضی کشاورزی خود را از دست داد، در حالی که بسیاری از اهالی روستا به همین دلیل روستا را ترک کردند اما درویش خان در این روستای دور افتاده ماند و از نزدیک شاهد خشک شدن باغ هایش بود.

از آن پس کسی ندید که درویش خان سخن بگوید و در زمان خفقان پهلوی ترجیح داد اعتراضش را به گونه ای دیگر بیان کند.

درویش خان درختان خشک باغ خود و دیگران را جمع آوری کرد و در زمینی آنها را کاشت و بعد از مدتی سنگ های مختلف و با اشکال خاص را از کوه های اطراف جمع کرد و با استفاده از وسایلی که خود ابداع کرد به سیم های آهنی آویزان کرد و تا روزهای آخر عمرش به این کار ادامه داد و به این ترتیب باغ سنگی را بنا کرد.

باغی که نه اصلاحات ارضی می توانست خشکش کند و نه عوامل انسانی می توانستند تخریب اش کند این باغ رمز و رازهای زیادی را در خود جای داده است.

درویش خان در حالی که خودش با عصا راه می رفت سنگ های بسیار عظیمی که سوراخ بودند را جمع می کرد سنگ هایی که نمونه اش به گفته مردم محلی در کوه های اطراف یافت نمی شد اما کسی نمی داند درویش خان این سنگها را چگونه بدون استفاده از ابزار خاص سوراخ می کرد و چگونه با جثه کوچکش سنگ های بزرگ از درختان آویزان می کرد.

این پیرمرد برای آویزان کردن سنگها بر درختان نیز لاستیک خودروها را آتش می زد و سیمهای آنها را جدا می کرد.

*خرس نقره ای در باغ سنگی درویش خان

وی در نهایت چند سال قبل در سن 90 سالگی درگذشت و بستگانش در همان باغ وی را دفن کردند این باغ هم اکنون یکی از جاذبه های گردشگری ایران محسوب می شود و توریست های بین المللی با اشتیاق در این باغ قدم می زنند.

در سال 1355 پرویز کیمیاوی فیلمی را بنام باغ سنگی از این باغ و با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت که برنده جایزه خرس نقره ای جشنواره فیلم برلین شد.

نکته جالب اینکه همین باغ خشک شده موجب شد مردم بار دیگر به روستای میان دو آب باز گردند و این روستا مجددا آباد شود و هم اکنون فرزندان و نوه های این مرد هنرمند در این روستا زندگی می کنند.

دریاچه کیو

دریاچه کیو (به لری: سراو کیاو) نام دریاچه‌ای در شمال غرب شهر خرم‌آباد است. مساحت دریاچه هفت هکتار و عمق آن بین سه تا هفت متر است. این دریاچه از ارزش‌های توریستی درون‌شهری برخوردار بوده و همچنین زیستگاهی مناسب برای جانوران آبزی و پرندگان بومی و مهاجر است. کیاو در لری خرم‌آبادی به معنی کبود رنگ و آبی است و دلیل استفاده آن آب زلال و عمیق این دریاچه است که به رنگ آبی و نیلی دیده می‌شود.

آب دریاچه از چشمه تامین می‌شود و به لحاظ ویژگی‌های خاص خود می‌تواند به عنوان یکی از مراکز جذب توریست تبدیل شود. در کنار این دریاچه امکانات تفریحی، شهربازی و چشم انداز زیبایی وجود دارد. کیو یک دریاچه و سرآب فصلی است، اما شهرداری خرم‌آباد هم اکنون آب سرچشمه دائمی گلستان که در زیر قلعه فلک‌الافلاک قرار دارد را به منظور دائمی کردن دریاچه کیو داده است.

بند میزان شوشتر

بند میزان سدی است در شوشتر و ساختهٔ دست انسان، مربوط به دوره ساسانیان که تا امروز پابرجاست. ساختن بند میزان شوشتر را به شاپور اول ساسانی نسبت می‌دهند. این بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای یک، دو و پنج با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.

این سد، آب کارون را به نسبتهای دو و چهار بین رودهای گرگر و شطیط تقسیم می‌کند. رود گرگر را دودانگه یا مسرقان نیز گویند و رود شطیط را چهاردانگه هم خوانند. مصالح بکار رفته در بند میزان سنگ (تراشیده شده شوشتر) و ساروج هستند.

در توصیف اهمیت این سد کافیست تاریخ شوشتر را مرور کنیم که، شکسته شدن این سد بمنزله ازدیاد فقر و بدبختی در شوشتر و پابرجا بودن به‌همراه دیگر سازه‌های آبی شوشتر باعث آبیاری ۴۰هزار هکتار دشت میان آب شوشتر بوده‌است. این بند از چند دهانه تشکیل شده‌است که مهمترین آنها دهانه‌ای است جدا که تنظیم آب دو شاخهٔ رودخانه را انجام می‌دهد به گونه‌ای که اگر دبی گرگر بیشتر از یک سوم باشد آن را به شاخهٔ شطیط انتقال می‌دهد و بلعکس واین خود از شاهکارهای معماری این بند است.

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

آرامگاه یعقوب لیث صفاری، در روستای شاه‌آباد در ده کیلومتری دزفول، سمت راست جاده دزفول به شوشتر قرار دارد. در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر گندی شاپور دیده می‌شود. گنبد بلند مضرس (دندانه دار) سفید رنگ و جلال عمارت بقعه از دور کاملاً جلوه‌گر است. در اطراف بقعه، قبرستان وسیعی است که در آن وجود سنگ قبرهای قدیمی، نشانگرتاریخ کهن این بنا است.

یعقوب لیث «رادمان پسر ماهک سیستانی» یکی از پادشاهان ایران و از دودمان صفاری بود. یعقوب لیث صفار نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد و پس از آن دیگر کسی حق نداشت در دربار او به زبانی غیر از پارسی سخن بگوید.

دکتر محسن ابوالقاسمی در کتاب «تاریخ زبان فارسی» آورده‌است: در سال ۲۵۴هجری، یعقوب لیث صفار، دولت مستقل ایران را در شهر زرنج سیستان تأسیس کرد و زبان فارسی دری را زبان رسمی کرد که این رسمیت تا کنون ادامه دارد. او کوشش کرد خلافت عباسی را سرنگون کند و حتی تا نزدیکی بغداد نیز پیش رفت، ولی روزگار به او امان نداد و در ماه شوال ۲۶۵هـ. ق به بیماری قولنج مبتلا و در سرانجام در گندی شاپور درگذشت.

بنا به اظهار مردم محلی حدود ۲۰ الی ۲۵ سال قبل کتیبه‌ای بر روی دیوار گنبد به خط عربی قدیم وجود داشته و در آن اسم یقعوب لیث سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی (پس از اسلام) به روشنی نوشته شده بود.

آرامگاه یعقوب لیث صفاری وضعیت مناسبی ندارد و در ضریح آهنی مقبره آن از چوب صندوق میوه برای اتصال بخشهای مختلف استفاده شده و روی آجرها و دیوار قدیمی آرامگاه میخهایی زنگ زده و تار عنکبوت جلب توجه می‌کند. بنای آرامگاه یک ورودی دارد و سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می‌کند. سازه اصلی بنا خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد.

سی میلی

سی‌میلی گردبیشه، روستایی از توابع بخش رغیوه شهرستان هفتکل در استان خوزستان ایران است. دلیل نام گذاری این روستا به این نام به دلیل فاصله سی مایلی این روستا تا اهواز است. البته این روستا را پیش از این گردبیشه می نامیده اند.

این روستا در دهستان گزین قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۱۶ نفر (۲۳ خانوار) بوده‌است.

شغل بیش تر اهالی این روستا کشاورزی و گله داری است. ساکنین از طایفهٔ بختیاری هستند.

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.